خب یکی نیست بگوید مگر کلا دنیا چندتا برون و درون دارد
درون دل که باشی، هر چه هم برون، اما داخلی، گرمی، این دل آتش دارد لامصب
اما؛
اما برون که باشی، ولو در آغوش، برونی؛
نیستی، سردی...
دانش‌جوی حرف‌دار
آن‌چه می‌فهمم، می‌نویسم
گریه تجلی آن اشتیاق بی انتهایی است که روح را به دیار جاودانگی و لقای خداوند پیوند می دهد و اشک آب رحمتی است که همه تیرگی ها را از سینه می شوید و دل را به عین صفا که فطرت توحیدی عالم باشد اتصال می بخشد .
مرتضی آوینی