دانش‌جوی حرف‌دار

آن‌چه می‌فهمم، می‌نویسم

دانش‌جوی حرف‌دار

آن‌چه می‌فهمم، می‌نویسم

۵ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «سیاست» ثبت شده است

بازنشر: تضمینی بر چهار پاره‌ی آقای ظریف

آقای خنده‌یِ کارونِ تدبیر و امید،‌ دیشب همین موقع‌ها 4پاره‌ای در توییتر نوشته‌اند که:

  1. Neither #JCPOA nor SC Res prohibit Iran from missiles not designed for nuke warheads. Read the Document: It's plain English not legalese.1/4
  2. Iran hasn't attacked any country in 250 years. But when Saddam rained missiles on us and gassed our people for 8 yrs, no one helped us. 2/4
  3. If we had missiles during Saddam’s war on us, they may have discouraged or at least reduced his indiscriminate attacks on our civilians. 3/4
  4. I challenge those who accuse Iran of provocation to make the the same statement as IRGC General: we will not use force except in defense.4/4

آقای دکتر توحید عزیزی در گوگل پلاسشان تضمینی شیرین و تلخ بر این 4 پاره نوشته‌اند که یادگاری اینجا نگهش می‌دارم. حوصله کنید و این چند سطر را بخوانید.

این چه اسطوره‌ی از تاریخ دیپلماسی کشور است، که حواسش به این مسائل نیست؟

اصل نوشته را در پلاس آقای عزیزی بخوانید؛ اگر گ+ برایتان باز نمی‌شود، در ادامه مطلب هم هست:

از مسائلی که جزء بحث‌های همیشگی اساتید و دانشجویان رشته‌های علوم اجتماعی است، علوم‌ انسانی اسلامی و تولید علم در این حوزه است. فضایی که دغدغه‌ای جدی است و تحقق یا عدم تحقق آن اثرات ملموس و ناملموس بسیاری در جامعه به جا خواهد گذاشت که جبران آن‌ها نیاز به سال‌ها زمان و هزینه دارد.

در این حوزه، همیشه یکی از بحث‌های جالب و البته چالشی، مقایسه ما(که بچه‌های علوم انسانی و علوم اجتماعی باشیم) با بچه‌های فنی و مهندسی و رشته‌های تجربی و پزشکی و ... است. نادیده پیداست که در حوزه‌های مذکور پیشرفت‌های خوبی در سال‌های پس از انقلاب و به خصوص دهه ۷۰ به بعد حاصل شده، اما خروجی جریان ۳۶ ساله‌ی علوم‌انسانی اسلامی ما چه بوده است؟

فارغ از کم و کیف کار و خروجی‌هایی که تا به الآن داشته‌ایم، مسئله‌ای که این روزها بخشی از مشغولیت ذهنی من شده، چگونگی رابطه‌ی جامعه و دانشگاه است‌؟ همان چیزی که در رشته‌های فنی و مهندسی از آن به رابطه‌ی صنعت و دانشگاه یاد می‌کنند و در تلاش برای برقراری یک ارتباط موثر انتفاعی دو طرفه هستند که ما به عنوان ناظر بیرونی، اتفاقات خوبی را شاهد هستیم. از جمله‌ی نمونه‌های ان می‌توان به مراکز رشد فناوری محور و  موسسات علمی و پژوهشی وابسته به دانشگاه و مراکز پژوهشی اشاره کرد.

اما در فضای علوم انسانی و اجتماعی تا جه حد به این سمت حرکت‌ کرده‌ایم؟‌ چرا برخی مشکلات ما پس از ۳۶ سال هنوز پابرجاست و درمانی برایش نداریم؟ چیزی که موجب شده بسیاری از دردها برای جامعه ما، بی‌درمان بنمایاند.

به طور خاص، فضای مجازی کشور؛ حوزه‌ای که ناخدای انقلاب اهمیت آن را به اندازه اهمیت انقلاب می‌داند. همان چیزی که می‌توانست برای ما یک نعمت باشد و در برخی(بسیاری) از حوزه‌ها تبدیل به یک نقمت با مصیبت‌های بسیار شده است.

بررسی و نقد و تحلیل و تجویز شوراها، نهاد‌ها و ارگان‌های فعال در این زمینه که تعداد بسیار زیادی هم هستند( و ناگفته نماند که یکی از عوامل نابسامانی اوضاع هم همین تعدد نهادهای سیاست‌گذار و تصمیم‌گیر در یک موضوع است) بحثی مفصل در جای خود می‌طلبد که در آینده به آن هم خواهم پرداخت. همچنین در ادامه این موضوع تلاش خواهم داشت به معرفی مراکزی که در داخل یا خارج از کشور به سمت تلفیق علوم اجتماعی و مهارت‌های فنی پرداخته اند، بنویسم. البته انشاالله در حد نوشتن نیست و در کم‌کم به عمل خواهد رسید.

 

اما نظر شما چیست؟

آیا واقعا پیشرفت رشته‌های فنی و مهندسی و تجربی بیش از رشته‌های علوم اجتماعی است؟ یا به بار نشستن رشته‌های اجتماعی زمان‌بر است؟

آیا قطار علوم انسانی کشور در مسیر درستی در حال حرکت است؟

رابطه‌ی جامعه و دانشگاه برای رصد و بررسی و حل مسائل چگونه باید باشد؟

جمعه، ۲۳ آبان ۹۳ مرتضی پاشایی، خواننده پاپ ۳۰ ساله به علت سرطان معده درگذشت. خبر درگذشت وی به سرعت در شبکه‌های اجتماعی مجازی منتشر شد و در همان ساعات اولیه موجب تجمع مردم در برابر بیمارستان بهمن- بیمارستان محل بستری پاشایی- گشت. تجمعی که آغاز اتفاقاتی دیگر بود...

اما، علل این تجمع چه بود؟ چه چیزی موجب واکنش غیرقابل پیش‌بینی مردم شد؟ آیا همه‌ی این اتفاقات طبیعی بود؟ در این نوشتار سعی می‌کنیم به اختصار این سوالات را پاسخ دهیم.

 مرتضی پاشایی

گذری بر زندگی:

مرتضی پاشایی، خواننده، نوازنده و آهنگساز ایرانی بود که از سال ۱۳۸۹ با انتشار آثار خود در فضای مجازی شروع به فعالیت کرد. وی پس از دو سال تلاش، اولین آلبوم رسمی خود به نام "یکی هست" را به طور رسمی و با مجوز وزارت ارشاد منتشر کرد. این روند تا ورود پاشایی به برنامه‌های زنده‌ی تلویزیونی و خواندن تیتراژ یکی از پربیننده‌ترین برنامه‌های فصلی سیما، ماه عسل، ادامه داشت.

در آذر سال ۹۲ پزشکان تشخیص دادند مرتضی پاشایی بیماری سرطان دارد.

مرتضی پاشایی عصر جمعه ۱۶ آبان ۹۳ به بخش مراقبت‌های ویژه منتقل شد. علت انتقال این خواننده به بخش مراقبت‌های ویژه تب شدید عنوان شد. به دلیل شرایط خاص مرتضی پاشایی پزشکان ملاقات با وی را ممنوع کرده، با این حال عصر یکشنبه ۱۸ آبان تعدادی از هنرمندان برای ملاقات با او و افزایش روحیه مرتضی پاشایی در بیمارستان بهمن حاضر شدند و لحظاتی کوتاه در کنارش بودند.پاشایی که در ۱۳ آبان ۱۳۹۳ به علت شرایط وخیم بیماری سرطان در بیمارستان بهمن تهران بستری شده بود، سرانجام پس از ماه‌ها تحمل درد بیماری سرطان، صبح روز جمعه بیست و سوم آبان ۱۳۹۳ (حدود ساعت ۱۰:۳۰) در بیمارستان بهمن، تهران از دنیا رفت.

حرفی برای گفتن میمونه؟....

وضعیت اکنون ما

این هفته و از امروز، وزرای معرفی شده دکتر روحانی،رئیس‌جمهور، باید برای گرفتن رأی اعتماد نمایندگان ملت، به بهارستان بروند.

وزرا و نمایندگانی که چند روز گذشته را سخت مشغول مذاکره بوده‌اند و احتمالا بعضی از نمایندگان هم حسابی از خجالت افراد معرفی‌شده، بیرون آمده‌اند. این روزها می‌توان یکی از نمونه‌های خوب تعامل قوا در نظام را دید. نظام خوب ما که قدرت اجرایی در آن و آن هم در بالاترین سطحش، به راحتی و بدون هیچ مناقشه و درگیری و در کمال آرامش منتقل می‌شود.

اما اشکال بزرگی که بر کابینه‌ی معرفی شده‌ی رئیس‌جمهور گذاشته‌اند، بالابودن میانگین سنی وزرای روحانی است. بالاترین میانگین سنی بین دولت‌های انقلاب.

این استدلال جالب یکی از افراد معروف عالم سیاست است که در پلاس منتشر کرده‌بودند: