دانش‌جوی حرف‌دار

آن‌چه می‌فهمم، می‌نویسم

دانش‌جوی حرف‌دار

آن‌چه می‌فهمم، می‌نویسم

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «جمهوری اسلامی» ثبت شده است

«تلاجن» بیش از دو سال پیش مروری بر زیست‌اجتماعی محیط پیرامونش داشته و گفته از «شرایط حادِّ پارادوکسیکال» رنج می‌بریم. (آن‌چه نامش را التقاط می‌گذارم.) بعد، شرایط حادِّ پارادوکسیکال دخترِ جوان 21ساله را وصف کرده که چه ظلم‌های خفی و جلی که بر حق او و امثال او روا نمی‌شود. دستِ آخر پیش‌بینی‌ دردناکی دارد که اگر چنین پیش برویم، وضع بدتر و بدتر خواهد شد. 

نوشته‌ی تلاجن را در وبلاگشان بخوانید و به دو سوال ساده بیندیشید:

  1. آیا پیش‌بینی تلاجن درست بود؟ وضعیت شهرویور 96 را نسبت به شهریور 94 چطور می‌بینید؟
  2. حقوق چه کسانی در سپهر جامعه و سیاست ایران به درستی رعایت می‌شود؟ و چرا؟

  • یکی از کارهای خوبی که در تلگرام هست اما در وبلاگستان نیست(چون ساده نیست)، هم‌رسان کردن نوشته‌های خوب است. به خصوص نوشته‌هایی که بخشی از شهرآشوب ذهن را روی دایره می‌ریزد، همرسان کردن به این امید که کسی بخواند و بعد یا حسِّ همدردی کند یا به هیچ انگارد. (در مورد این دو حس بیشتر بخوانید: «حرف‌های شخصی به چه درد همه می‌خورد؟»)
  • با این نگاه، اگر مطلب خوبی بخوانم آن را هم‌رسان می‌کنم. اولین بار هم اصطلاح «هم‌رسان» را از بی‌بی‌سی فارسی شنیدم.

دنبال من بیاید، عرضی دارم...

 

پرده اول:

آقایی کارشناسی‌اش را ایران خوانده و برای دکتری رفته یکی از دانشگاه‌‌های با رتبه زیر بیست در آن سر دنیا.

در خاص‌ترین و Hi-Tech ترین و امنیتی‌ترین دانشگاه آن کشور به صورت همزمان دو دکتری مختلف را در مدت کوتاهی تمام کرده و با بهترین خروجی به سرانجام رسانده‌است.

ظاهرا در تاریخ آن دانشگاه، چنین چیزی بی‌سابقه بوده است.

از چندجا پیشنهاد Post-Doc و اشتغال به کار دارد، با حقوقی سطح بالا در کشور هدف.

پروژه‌ی ایشان شرایطی داشته که به بسیاری از بخش‌های حساس چند کشور توسعه یافته دنیا به صورت کامل دسترسی داشته است.

اراده کند، صبح با ناز و نعمت آن‌جاییست که بخواهد.

 

پرده دوم:

این آقا، بورس دولت جمهوری اسلامی بوده و در سال‌های اخیر بورس ایشان را مثل خیلی‌های دیگر قطع کرده‌‌اند. آن‌جا مشکلات مالی سختی داشته‌اند.

وی اکنون ایران است. هیچ دانشگاهی و هیچ مرکزی به ایشان پذیرش نمی‌دهد.

هر روز شروع می‌کند با باری از مدارک علمی از این دانشگاه به آن دانشگاه و از این وزارت‌خانه به آن وزارت‌خانه.

دلیل جواب ندادن‌ها معلوم نیست.

 

پرده سوم:

دوست ندارد برگردد، دوست دارد در کشورش مفید باشد.

به علت مشکلات مالی، مشغول مسافرکشی هستند.

 

پرده چهارم:

میگفت همه‌ی این‌ها فدای یک خنده‌ی «سید علی»

این یکی بود از این خرمن. اما جز‌ء سخت‌هایش بود...


الآن از هشتی رسید، حرفمان یکی است. بخوانیدش از اینجا